prof. dr habil. Leszek Mrozewicz. Historyk starożytności, badacz dziejów Rzymu, wieloletni dyrektor
Instytutu Kultury Europejskiej UAM w Gnieźnie. Urodził się w 1951 roku w Myśliborzu, gdzie ukończył
Liceum Ogólnokształcące. Studia historyczne odbył na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza
w Poznaniu, specjalizując się w historii starożytnej. Pracę magisterską w 1974 i doktorat w 1979 roku
napisał pod kierunkiem prof. dra Stefana Parnickiego-Pudełko, skupiając się w swoich badaniach
nad dziejami rzymskich prowincji nad Dunajem. W 1988 roku uzyskał habilitację. Tytuł profesora
otrzymał w 1996 roku. Zawodowo związany z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,
gdzie pełnił funkcję Kierownika Zakładu Historii Starożytnej oraz Zakładu Historii Społeczeństw
Antycznych. Długoletni członek (1976-1988) Ekspedycji Archeologicznej UAM w Novae w Bułgarii.
Stypendysta Uniwersytetu Christiana Albrechta w Kilonii, Fundacji Leibniza w Heidelbergu, Instytutu
Janineum w Wiedniu, Fundacji Lanckorońskich w Rzymie oraz Uniwersytetu Stanowego w Columbus
w USA. Visiting professor Uniwersytetu La Sapienza w Rzymie, Sorbony w Paryżu, Uniwersytetu Jana
Gutenberga w Moguncji, Uniwersytetu w Wiedniu oraz (sześciokrotnie) Uniwersytetu Miséricorde we
Fryburgu w Szwajcarii. Entuzjasta programu wymiany akademickiej Sokrates / Erasmus.
Pomysłodawca i inicjator zagranicznych seminariów naukowych dla doktorantów i studentów,
organizowanych w miejscach związanych z kulturą antyczną. Członek (i przez trzy kadencje
przewodniczący) Komisji Historii Starożytnej przy Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa
Historycznego oraz Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej Polskiej Akademii Nauk (zastępca
przewodniczącego przez dwie kadencje). Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Epigrafiki
Greckiej i Łacińskiej z siedzibą w Paryżu i Genewie, w okresie od 1997 do 2007 znajdował się
w ścisłym komitecie naukowym Stowarzyszenia. Zapraszany był z wykładami do Antwerpii, Berna,
Zurychu i Strasburga, Bambergu, Bayreuth, Bremy, Brukseli, Erlangen, Hanoweru, Heidelbergu,
Kolonii, Monachium oraz Tybingi. W latach 1999-2000 profesor Leszek Mrozewicz wchodził w skład
zespołu, którego zadaniem było wypracowanie koncepcji filii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza
w Gnieźnie. Efektem prac było powstanie Collegium Europaeum Gnesnense. W 2009 roku objął
w nim stanowisko dyrektora, powołując do życia, w ramach Collegium, Instytut Kultury Europejskiej.
Funkcję dyrektora pełnił nieprzerwanie do września 2020 roku. Zdecydowanie popierał i rozwijał
działalność klas akademickich powiązanych z Kolegium Europejskim, wspierał organizowanie
w Gnieźnie konferencji międzynarodowych, wystaw i wykładów gościnnych. Jest bezsprzecznym
orędownikiem idei Zjazdów Gnieźnieńskich oraz Gnieźnieńskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku.
Wypromował ponad dwustu magistrów i dwudziestu czterech doktorów, z których siedmioro to
w tej chwili profesorowie na kilku uczelniach w Polsce. Jego bibliografia liczy aktualnie kilkaset
pozycji.
dr Andrzej Główka, specjalista kardiologii i chorób wewnętrznych, samorządowiec. Dr n. med.
Andrzej Główka, specjalista chorób wewnętrznych i kardiologii, samorządowiec. Urodził się w 1953
roku w Szprotawie, gdzie ukończył Liceum Ogólnokształcące. W latach 1972-1978 studiował
medycynę na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu. Po studiach rozpoczął pracę
w Oddziale Chorób Wewnętrznych Zespołu Opieki Zdrowotnej w Gnieźnie, oraz jako lekarz rejonowy
w gnieźnieńskiej przychodni rejonowej. Pod kierunkiem dra Ryszarda Szydy, uzyskał tytuł specjalisty
w zakresie chorób wewnętrznych, a następnie, odbywając szkolenie w I Klinice Kardiologii
w Poznaniu, specjalisty kardiologa. W 2014 roku otrzymał tytuł doktora nauk medycznych broniąc
pracę doktorską na temat metod leczenia chorych z zawałem serca. Od 1998 roku zastępca
ordynatora, a od 2007 roku ordynator ówczesnego Oddziału Chorób Wewnętrznych A
z Pododdziałem Intensywnej Opieki Kardiologicznej – później Oddziału Chorób Wewnętrznych A
i Kardiologii ZOZ w Gnieźnie. W 2001 roku, przy wsparciu finansowym lokalnych samorządów, wraz
z zespołami Pogotowia Ratunkowego wprowadził program fibrynolizy przedszpitalnej w leczeniu
chorych z wczesną fazą zawału serca co istotnie zmniejszyło ich śmiertelność. W 2009 roku, we
współpracy z I Kliniką Kardiologii w Poznaniu, rozpoczął implantowanie stałych układów
stymulujących serce. W 2010 roku doprowadził do uruchomienia w Gnieźnie Pracowni
Hemodynamiki z 24-godzinnym dyżurem, wprowadzając w subregionie pierwotną angioplastykę
wieńcową, jako dominującą metodę w leczeniu chorych z zawałem serca. W 2012 roku kierowany
przez niego oddział uzyskał akredytację na specjalizowanie lekarzy w zakresie kardiologii. W okresie
pełnienia przez dra A. Główkę funkcji ordynatora, tytuł specjalisty chorób wewnętrznych uzyskało
pięciu lekarzy, a czterech tytuł specjalisty kardiologa. Brał udział w projektowaniu i ostatecznym
powstaniu nowoczesnego oddziału kardiologii inwazyjnej w nowym gmachu gnieźnieńskiego szpitala.
Współorganizator Międzynarodowej Konferencji Sekcji Elektrofizjologii i Stymulacji Serca, która
w 2000 roku odbyła się w Gnieźnie. Uczestnik prestiżowych krajowych i międzynarodowych badań,
członek Towarzystwa Internistów Polskich i Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. W latach 2019-
2021 członek zarządu Oddziału Poznańskiego PTK. Od 1990 roku przez cztery kolejne kadencje radny
Rady Miasta Gniezna, dwukrotnie zastępca przewodniczącego, a w latach 1998–2002 przewodniczący
Rady Miasta. W działalności samorządowej zabiegał przede wszystkim o rozwój szpitalnego systemu
opieki zdrowotnej. Wyróżniony przez Towarzystwo Miłośników Gniezna tytułem „Gnieźnianin Roku”,
Medalem Koronacyjnym przyznawanym przez Prezydenta Miasta Gniezna, a także medalem
upamiętniającym 990. rocznicę koronacji Bolesława Chrobrego oraz Medalem za Zasługi dla Miasta
Gniezna. Miłośnik aktywnego wypoczynku. W myśl zasady „zgoda buduje, niezgoda rujnuje” dbał
o dobrą atmosferę w zespole zawsze podkreślając, że wszystkie sukcesy są wynikiem zaangażowania
i zgodnej współpracy całego personelu
